PIOTRUŚ PAN to już klasyka. Wszyscy tą fabułę znamy. Z książki lub filmu, z opowieści. Można ją też przeżyć w Nowym Teatrze, który przedstawia ją nowocześnie, z rozmachem, poczuciem humoru. Jest wesoło, kolorowo, magicznie. Dynamicznie. To, co urzeka to teatralna przestrzeń gwarantująca swobodę ruchu, nieskrępowana lekkość prowadzenia narracji. Inscenizacja uwalnia wyobraźnię w warunkach pełnego bezpieczeństwa. Zaprasza do kreacji. Wyzwala pomysłowość. Pokazuje jak można realizować własne fantazje, opowieści, nieskończone ciągi dalsze, które budują w nas poczucie siły, dystansu, satysfakcji, co sprawia, że świat wyimaginowany pomaga zmagać się z ty realnym.
Jesteśmy-my duzi i mali- w nowoczesnym, przytulnym, kolorowym, bezpiecznym mieszkaniu a jednocześnie w wykreowanym świecie przygód, niezwykłości, niebezpieczeństw. W jednej chwili staje się ono laguną, morzem, statkiem, pasem startowym. Uczymy się szybko translokować. Przekonujemy się, że wszystko jest możliwe. Nie ma barier, nie ma ograniczeń, zasad i kanonów, których nie można by obejść, sposobem zwyciężyć. Puszczamy wodze wyobraźni, marzeń, potrzeb. Płyniemy na wzbierających emocjach, instynktownie, spontanicznie. By przećwiczyć wszystkie lęki, obawy, symulacje. By poczuć się wolnym i szczęśliwym. I wiedzieć, że z każdej opresji siłą swobodnej wyobraźni można znaleźć wyjście awaryjne. Stworzyć bufor wolnego wyboru. Gdzie niekoniecznie trzeba być dojrzałym, dorosłym, poważnym, smutnym człowiekiem. Można zachować w sobie dziecko, które niczego się nie boi, nie lęka. Patrzy na świat jak na miejsce wszelkich możliwości a nie tylko zakazów i ograniczeń, do których trzeba się nagiąć, przystosować, brać za wszystko i wszystkich odpowiedzialność. W NIBYLANDII można wszystkiego spróbować. Wszystko można sprawdzić. Być, kim się chce: dzikim mieszkańcem wyspy, piratem, syreną, psem.
PIOTRUŚ PAN a więc i dziecko, i dorosły. Jednoczy w sobie ambiwalencję skrajnie różnych perspektyw wieku. I sugeruje, że nie trzeba z niczego rezygnować, niczego się wyrzekać. Warto przyjrzeć się PIOTRUSIOWI z pozycji PANA i PANU z pozycji PIOTRUSIA. Choćby dla radości i zabawy. Dorośli mogą powrócić do wspomnień beztroskiego dzieciństwa, dzieci poszukają własnych ścieżek dostępu do dorosłości. Po podglądaniu i przeżywaniu w roli widza szaleństw scenicznych metamorfoz- odprężeni, zrelaksowani, zadowoleni- wrócą do domu, by budować nową NIBYLANDIĘ, stwarzać niezwykłe, szalone, fantastyczne światy równoległe, być może też z piratami, krokodylem, potworami, psem, stworami, dronami, przyjaciółmi już tylko na własnych warunkach, podążając za podszeptem własnej wyobraźni, drogowskazem własnych emocji. Powodzenia:)
Jesteśmy-my duzi i mali- w nowoczesnym, przytulnym, kolorowym, bezpiecznym mieszkaniu a jednocześnie w wykreowanym świecie przygód, niezwykłości, niebezpieczeństw. W jednej chwili staje się ono laguną, morzem, statkiem, pasem startowym. Uczymy się szybko translokować. Przekonujemy się, że wszystko jest możliwe. Nie ma barier, nie ma ograniczeń, zasad i kanonów, których nie można by obejść, sposobem zwyciężyć. Puszczamy wodze wyobraźni, marzeń, potrzeb. Płyniemy na wzbierających emocjach, instynktownie, spontanicznie. By przećwiczyć wszystkie lęki, obawy, symulacje. By poczuć się wolnym i szczęśliwym. I wiedzieć, że z każdej opresji siłą swobodnej wyobraźni można znaleźć wyjście awaryjne. Stworzyć bufor wolnego wyboru. Gdzie niekoniecznie trzeba być dojrzałym, dorosłym, poważnym, smutnym człowiekiem. Można zachować w sobie dziecko, które niczego się nie boi, nie lęka. Patrzy na świat jak na miejsce wszelkich możliwości a nie tylko zakazów i ograniczeń, do których trzeba się nagiąć, przystosować, brać za wszystko i wszystkich odpowiedzialność. W NIBYLANDII można wszystkiego spróbować. Wszystko można sprawdzić. Być, kim się chce: dzikim mieszkańcem wyspy, piratem, syreną, psem.
PIOTRUŚ PAN a więc i dziecko, i dorosły. Jednoczy w sobie ambiwalencję skrajnie różnych perspektyw wieku. I sugeruje, że nie trzeba z niczego rezygnować, niczego się wyrzekać. Warto przyjrzeć się PIOTRUSIOWI z pozycji PANA i PANU z pozycji PIOTRUSIA. Choćby dla radości i zabawy. Dorośli mogą powrócić do wspomnień beztroskiego dzieciństwa, dzieci poszukają własnych ścieżek dostępu do dorosłości. Po podglądaniu i przeżywaniu w roli widza szaleństw scenicznych metamorfoz- odprężeni, zrelaksowani, zadowoleni- wrócą do domu, by budować nową NIBYLANDIĘ, stwarzać niezwykłe, szalone, fantastyczne światy równoległe, być może też z piratami, krokodylem, potworami, psem, stworami, dronami, przyjaciółmi już tylko na własnych warunkach, podążając za podszeptem własnej wyobraźni, drogowskazem własnych emocji. Powodzenia:)
Na podstawie „Piotrusia Pana” Jamesa Matthew Barrie’ego
w tłumaczeniu Aleksandra Brzózki i Macieja Słomczyńskiego
Dla dzieci w wieku od 8 lat
reżyseria: Łukasz Kos
dramaturgia: Patrycja Dołowy
współpraca dramaturgiczna: Łukasz Kos
scenografia: Olga Mokrzycka-Grospierre, Mikołaj Grospierre
muzyka: Adam Świtała
animacje, wideo, efekty wizualne : Aleksander Janas - kolektyw kilku.com
choreografia: Anna Nowicka
kostiumy: Paula Grocholska
obsada: Joanna Niemirska, Michał Bieliński, Piotr Polak, Piotr Trojan, Radomir Rospondek, Aleksandra Osowicz / Anna Nowicka, Łukasz Kos
premiera: 1 czerwca 2016
zdjęcie Nowego Teatru
0 komentarze:
Prześlij komentarz