Mamy szczęście, mamy ANIOŁY W AMERYCE. Są dowodem na istnienie sztuki wysokiej, niezniszczalnej, dostępnej, która mimo upływającego czasu jest nadal aktualna, świeża, artystycznie mocarna. Działa. To splot zdarzeń nie do przecenienia: doskonały, wielokrotnie nagrodzony tekst Tony'ego Kushnera, fenomenalne, dojrzałe, perfekcyjne aktorstwo całego zespołu, kompozycja wizualizacji plastycznej, aranżacji muzycznej, dramaturgicznej konsekwentnej i spójnej koncepcji oraz wrażliwej, wierzącej w człowieka i teatr reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Ważne jest to, że ten wielowątkowy spektakl bazujący na konkretnej sytuacji społeczno-politycznej lat 80-tych ubiegłego wieku, Ameryki Ronalda Reagana-dotyczący poszukiwania tożsamości/też seksualnej/, wyborów moralnych i etycznych, stylu życia, AIDS, duchowości, religijności, problemów rodzinnych, społecznych, homoseksualnych, niezrozumienia, sumienia, cierpienia i śmierci- ma wymiar uniwersalny, głęboko psychologiczny, bardzo mocno angażuje emocjonalnie. Przedstawia bohaterów sztuki w sposób, który budzi w stosunku do nich empatię, wywołuje współczucie, zrozumienie, akceptację. Konstytuuje tolerancję. Sprawia, że jesteśmy po ich stronie. Z nimi. Nimi. Tak silne wniknięcie w motywacje, stan psychiczny, emocjonalny, sytuacje życiowe wszystkich postaci skutkuje tym, że sztuka ta zwykłych zjadaczy chleba, w aniołów przerabia. Pozytywnie nastraja, przeprogramowuje. Wynosi ponad poziomy. Pozbawia wszelkiego lęku przed INNYM, OBCYM, NIEZROZUMIANYM/też w nich samych/. Bez poczucia wrogości, bez obojętności dystansu, bez zachowania rezerwy. Pozwala silnie współodczuwać i mądrze rozumieć. Bezpiecznie utożsamiać się. Przeżywać. Śnić i marzyć.
Ta umiejętność artystycznego wciągnięcia widza w sprawy, przemiany, które uruchamia spektakl- bez fałszu, zakłamania, manipulacji- uwiarygodniane przez mistrzostwo gry aktorów, ich osobowości powoduje, że intuicyjnie czuje i wierzy on w przekaz odwołujący się do dobra w człowieku, bo odnajduje w w tym obrazie scenicznym realne, ważkie, bliskie mu własne problemy. Tożsame, skomplikowane w całej złożoności i splątaniu jego życie. Sztuka wizualizuje, to co jest znane ale wypierane, ukrywane, wstydliwe i pokazuje, jak człowiek sobie z tym radzi lub nie radzi. Jak się zmaga z własną niedoskonałością, słabością, nieprzystosowaniem. Nie unika śmieszności, ironii, obsceny, wulgaryzmów, bólu i cierpienia. Walczy o człowieczeństwo w każdym człowieku dla drugiego człowieka. Obnażając go w archetypie niełatwej, nieprostej prawdy o nim. Czule, poetycznie, metaforycznie. Poprzez fizjologię i duchowość. Realność i metafizykę. Bunt, który ewoluuje ku afirmacji życia i śmierci. Ku temu, co nieuniknione, niepojęte, niesprawiedliwe. Ale właściwe, konieczne, dobre. Zaspokaja potrzebę zrozumienia, wybaczenia, akceptacji. Wspomagania za wszelką cenę. Zwłaszcza za cenę miłości własnej.
Przejmująco sugestywna, pełna, iskrząca życiową prawdą jest rola Andrzeja Chyry, wstrząsająca doskonałej Danuty Stenki, rozczulająca wspaniałej Mai Ostaszewskiej, poruszająca silnie sympatycznego Macieja Stuhra, współczująca, wyrazista, zaskakująca Tomasza Tyndyka, anielsko intrygującej Magdaleny Cieleckiej, naturalna Jacka Poniedziałka, ujmująca Rafała Maćkowiaka. Genialna Stanisławy Celińskiej /dawniej/ i Mai Komorowskiej/obecnie/ otwierającej spektakl.
Genialny spektakl, arcydzieło teatralne bawi i wzrusza. Daje nadzieję. Czasem bulwersuje. Jest intensywne, bogate, mocne. Głębokie i wnikliwe. Piękne. Tak złożone, że nie chciałoby się nigdy z nim, jego bohaterami rozstawać. Nic dziwnego, że wielu widzów wielokrotnie go ogląda, nawet za każdym razem, gdy tytuł wraca na afisze TR Warszawa i Nowego Teatru.
reżyseria: Krzysztof Warlikowski
przekład: Jacek Poniedziałek
przekład: Jacek Poniedziałek
scenografia: Małgorzata Szcześniak
muzyka: Paweł Mykietyn
Roy M.Cohn– Andrzej Chyra
Joe Porter Pitt–Maciej Stuhr
Harper Amaty Pitt–Maja Ostaszewska
Prior Walter–Tomasz Tyndyk
Louis Ironson–Jacek Poniedziałek
Belize, Mr.Ściemniacz–Rafał Maćkowiak
Anioł, Emily–Magdalena Cielecka
Hannah Porter Pitt, Rabbi Izydor Chemelwitz–Maja Komorowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik
Martin Heller, Aleksiej A.Prelapsarianow–Zygmunt Malanowicz
Ethel Rosenberg–Danuta Stenka Dorota Landowska
Lekarka–Dorota Kolak
muzyka: Paweł Mykietyn
światła: Felice Ross
film: Paweł Łoziński
zdjęcia filmowe: Kacper Lisowski
songi:Adam Falkiewicz
obsada:
obsada:
Roy M.Cohn– Andrzej Chyra
Joe Porter Pitt–Maciej Stuhr
Harper Amaty Pitt–Maja Ostaszewska
Prior Walter–Tomasz Tyndyk
Louis Ironson–Jacek Poniedziałek
Belize, Mr.Ściemniacz–Rafał Maćkowiak
Anioł, Emily–Magdalena Cielecka
Hannah Porter Pitt, Rabbi Izydor Chemelwitz–Maja Komorowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik
Martin Heller, Aleksiej A.Prelapsarianow–Zygmunt Malanowicz
Ethel Rosenberg–Danuta Stenka Dorota Landowska
Lekarka–Dorota Kolak
premiera:17.02.2007
Nagrody dla Tonego Kushnera: Pulitzera, dwie Tony Awards, dwie Drama Desk Awards, The Evening Standard Award, The New York Critics Circle Award, The Los Angeles Drama Critics Circle Award i The LAMBDA Liberty Award for Drama
Nagroda im. Konrada Swinarskiego dla Krzysztofa Warlikowskiego
Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza dla kreacji Mai Ostaszewskiej i Andrzeja Chyry
Francuski Związek Krytyków Teatru, Muzyki i Tańca uhonorował "Anioły w Ameryce" Tony'ego Kushnera w reżyserii Warlikowskiego za "najlepsze przedstawienie zagraniczne" w 2008.
Nagrody dla Tonego Kushnera: Pulitzera, dwie Tony Awards, dwie Drama Desk Awards, The Evening Standard Award, The New York Critics Circle Award, The Los Angeles Drama Critics Circle Award i The LAMBDA Liberty Award for Drama
Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza dla kreacji Mai Ostaszewskiej i Andrzeja Chyry
Francuski Związek Krytyków Teatru, Muzyki i Tańca uhonorował "Anioły w Ameryce" Tony'ego Kushnera w reżyserii Warlikowskiego za "najlepsze przedstawienie zagraniczne" w 2008.
zdjęcia: 1. https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1234319939993020&set=a.829275593830792.1073741835.100002450763678&type=3&theater
2. B.Bajerski
0 komentarze:
Prześlij komentarz