Ten spektakl zanurza nas w świat dzieciństwa, dojrzewania, zmagania. Uwodzi czarem baśni, poezji, muzyki wyrażonej plastycznym jej wymiarem. Pociągającym i przerażającym. Pięknym i groźnym. Ciekawym i tajemniczym. Gdzie dominuje ambiwalencja, króluje afirmacja życia. Czas odkrywania, badania, doświadczania. Bólu i ukojenia. Nauki radzenia sobie ze stratą, żałobą, śmiercią. Czas przejścia- od tego co nieznane do tego co musi się zaakceptować, od czasu dzieciństwa do czasu dorosłości.
Inspiracją sztuki Julii Kijowskiej i Wojtka Farugi był pamiętnik 14-letniego Janusza Korczaka, młodzieńca w okresie budzenia się refleksji nad życiem i śmiercią, sensem wszystkiego. Delikatne, subtelne przemyślenia pokazywały wrażliwość już nie dziecka, jeszcze nie dorosłego człowieka. Uchwyciły pierwsze trudne doświadczenie egzystencjalne po śmierci babci. Ten proces myślowy, który zastanawia się nad istotą wszystkiego, co człowieka dotyczy, dotyka, jest z nim związane, ale też prowadzi do rozważań nad fizycznością i duchowością, upływającym czasem, wykorzystaniem tego, co się otrzymuje w darze. Sztuka sytuuje mentalność młodego człowieka w punkcie, z którego rusza lawina ważnych, fundamentalnych pytań, pozwalających kształtować samoświadomość, pobudzających wyobraźnię, wyzwalających wrażliwość, co pływa na określanie, definiowanie siebie w życiu i świecie. Najpierw jest kontakt, zderzenie z tym, co jest nieznane, obce , później następuje poznawanie i oswajanie nowego stanu emocjonalnego, tak by na przyszłość mieć punkt odniesienia, który nie będzie osłabiał a wzmacniał.
Młodzieńca gra Julia Kijowska, opanowana, skupiona, zamknięta, tak ucharakteryzowana i ubrana, że łączy swoją osobą cechy żeńskie i męskie, tą ambiwalencję płciową właściwą dla 14-latka. Obok niej gra na gitarze młody mężczyzna. Otaczają ją dziewczynki, które są dziecięcym żywiołem, temperamentem, ciekawością. Może tez reprezentacją dzieci, które Korczak znał, wychowywał, uczył. Z którą pozostał do końca. To one na koniec sztuki dominują, przejmują kontrole nad światem. Julia Kijowska owinięta jest przez nie folią i wygląda jak poczwarka uwieziona w kokonie. Żywioł dziecięcy ma siłę sprawczą, niewinność i czystość. On będzie napędem dalszego życia, tego w przyszłości. Zawsze i wszędzie. Mimo cierpienia, bólu i śmierci. Mimo bezsensu życia. Natura eksploduje witalności siłą. Podobnie jak młodość. Jest też moc odradzania w sztuce zaklęta. Dlatego każdy jej przejaw wzmacnia i buduje, zawsze coś człowiekowi ważnego ofiarowuje.
Treści spektaklu są wypowiedziane, wyśpiewane poetycznym tekstem. Kolorową, baśniową, malarską scenografią odwołująca się do obrazów Henry’ego Dargera. Opowiadają stany emocjonalne, ilustrują to, co się w młodzieńcu kłębiło, ważyło, wartościowało. Rosło. Maskowało. Ujawniało. Było zabójczym rajem, złudnie bezpieczną krainą piękna, dobra i spokoju. Pozornie miejscem naturalnym, ogrodem szczęśliwym. Podstępnym azylem dla ciała i ducha. Domem rodzinnym, z którego z biegiem lat, z biegiem dni człowiek wyrasta a staje się nim świat cały. Pojedyncze, nieliczne kwiaty z żałobnej wiązanki rozrastają się w łąkę, zasłaniającą horyzont, łączą ziemię i niebo, a śmierć bliskiej osoby urasta do hekatomby niewinnych, wojennych ofiar. Tak się przechodzi od rozumienia doświadczenia indywidualnego do zbiorowego. Postrzegania szczegółu, który przenika całą naturę świata, nigdy nie jest jednoznaczny.
Sztuka ta ma wymiar uniwersalny, ponadczasowy. Interdyscyplinarny. Przyjęła formę, która scala w teatrze spektakl, performans, koncert. Odwołuje się do wszystkich. Pokazuje proces dojrzewania człowieka. Wykorzystuje doświadczenie indywidualne i je uogólnia, poszerza, pogłębia. Działa na zmysły. Staje się opowieścią o życiu i śmierci. Dla każdego. Jest spowiedzią motyla z punktu widzenia człowieka, jak jest spowiedzią człowieka z punktu widzenia świata.
SPOWIEDŹ MOTYLA
na podstawie młodzieńczego pamiętnika Janusza Korczaka, obrazów Henry’ego Dargera oraz tekstów Julii Kijowskiej i Wojciecha Farugi
reżyseria: Julia Kijowska,Wojciech Faruga
muzyka: Radek Łukasiewicz
songi: Julia Kijowska
scenografia: Wojciech Faruga
kostiumy: Agnieszka Zawadzka, OUTFIT FORMAT
ruch sceniczny, opieka pedagogiczna: Damian Kwiatkowski
instalacja wideo: Ada Rączka
obsada: Julia Kijowska, Radek Łukaszewicz oraz Julia Dominiak/Ola Pławecka, Zuzanna Garbolińska/Alicja Kabulska, Julia Komorowska/Lena Malinowska, Helena Kaźmierowska/Uma Zając, Julia Mikołajczyk/Ewa Wierzbicka, Lena Florkowska/Nina Balcerak, Karolina Niewiadomska/Konstancja Oleszczuk, Zuzanna Polichnowska/Luiza Pusz, Józefina Kowalska/Marta Ziętek, Helena Lang/Natalia Pniewska-Przygodzka
premiera: 5.10.2017
0 komentarze:
Prześlij komentarz