DZIADY-NOC DRUGA TEATR WIERSZALIN

Spektakl DZIADY-NOC DRUGA Teatru WIERSZALIN to seans magiczny, metafizyczny. Czysta poezja. Metafora. Przenikanie się świata realnego z tym wyśnionym, wymarzonym. Zaprzeszłym. To sublimująca się na scenie tajemnica, której powidoki na mgnienie odkrywa światło. Określa  barwa, definiuje nastrój, opisuje ruch. Ludyczna muzyka. Materia i jej ulotny, zmieniający się efemerycznie, raz rosnący, innym zwielokrotniony diaboliczny cień. I wypowiedziany tekst, do którego wysłuchania zachęcają dwie totemiczne lipy. Jak wrota do czyśćca, zaproszenie do piekieł. Guślarz Piotra Tomaszuka to artysta i demiurg, gra i śpiewa. Spektakl jest jego pieśnią. Pojemną, szczodrą. Łączącą stare melodie z nowym brzmieniem.

Konrad Rafała Gąsowskiego jest dziadem, wiecznym wędrowcem, tułaczem, uchodźcą. Potępieńcem. Człowiekiem wypalonym, w kryzysie. Więźniem swego o władzy majaka. Brudny, samotny, w łachmanach, zawieszony na łańcuchach u powały jak gigantyczna marioneta, miota się w swym szaleńczym buntownika tańcu. Cieleśnie potężny, duchowo martwy. W obłędzie pisze swe teksty na podłodze. W otoczeniu mrocznego świata śmierci/katakumby, kościotrupy, kości/, w towarzystwie ciemnej strony mocy/upiory, zjawy, zmory, diabły/. Konrad jest wśród umarłych umarłym, wśród dziwolągów dziwakiem, samotnie balansującym na skraju życia.  Przeszłość, teraźniejszość jest więzieniem ale i inspiracją. Kolejnym krokiem w nieznane. Wielką improwizacją bez egzaltacji, bez uniesień, bluźnierczych oskarżeń  przez zwykłego człowieka wypowiedzianą, wyszeptaną, wyrzuconą z siebie tak po prostu, wstydliwie, z rezygnacją zaprawioną goryczą, z lękiem w krwistą poświatę otulonym.  Tylko ona emanuje energią, jakby cała moc Konrada się wyczerpała, sczezła w pustce, w morzu niezrozumienia,  w nieskutecznym działaniu. Wampirycznie wyssana przez złowrogie, martwe otoczenie. Pozostanie wyznaniem, spowiedzią intymną, szczerą, bezsilną ale niezbywalną.  Częścią ważnego doświadczenia i mocnego czucia. Ksiądz, wiara, modlitwa mu nie pomoże, zbyt jest zdziecinniała, zbyt ułomna, zbyt słaba. Ksiądz Piotr ponosi klęskę. Tylko kobieta, Ewa, może ofiarować Gustawowi przemienionemu w Konrada wyzwolenie, wytchnienie, siłę. Choćby była tylko wcieleniem zmysłowego wspomnienia, niegasnącej tęsknoty, niewygasłej do końca w nim wiary. To miłość go ratuje, wskrzesza. Przywrócony życiu jest gotowy do nowych wyzwań, może ruszyć w dalszą drogę. Guślarz go żegna, pozwala mu odejść. Kończy się czar nocy dziadów. Tak i my, widzowie, sztuką poruszeni, dotknięci, prawie jak Konrad na nowo narodzeni, możemy powrócić do swojego życia, które trzeba  zmieniać, przekształcać, ratować.

DZIADY-NOC DRUGA jest więc próbą, ćwiczeniem, symulacją mającą przetestować nasze człowieczeństwo.  Gotowość i możliwość zmiany. Jest szukaniem punktów zaczepienia w życiu. Tego, co nadaje mu sens, co pomoże się zregenerować, wzmocnić, odrodzić. To survival psychoterapeutyczny z mocnym akcentem samookreślenia. Próba duchowego wzmocnienia. Zdefiniowania na nowo swojej tożsamości, wyznaczenia celów, sprawdzenia siły własnych argumentów. Wyzwolenia się od tego, co w nas i wokół nas jest skostniałe, ubezwłasnowolniające, martwe. Wampiryczne. To teatr, który mówi, że kto nie był ni razu Konradem, temu sztuka nic nie pomoże.

Spotkanie z Teatrem Wierszalin z Supraśla, z jego guru, Piotrem Tomaszukiem, zawsze jest wielkim, artystycznym, duchowym przeżyciem. Zakotwiczonym w przeszłości, tradycji, klasyce. Oferującym inspirującą perspektywę, piękne, transowe obrazy, interesujące, doskonałe aktorstwo. Niezapomniane wrażenia.





Spektakl został pokazany w ramach XX FESTIWALU GARDEROBA. To był doskonały pomysł, szczodry dar dla widzów. Należą się organizatorom gorące od nich podziękowania. Co niniejszym od siebie wdzięczna, szczęśliwa czynię:):):)

DZIADY-NOC DRUGA
Inscenizacja i reżyseria: Piotr Tomaszuk
Scenografia: Mateusz Kasprzak
Muzyka: Jacek Hałas
Wykonanie partii instrumentalnych: Adrian Jakuć-Łukaszewicz, Piotr Tomaszuk
Obsada:
W roli Konrada Rafał Gąsowski
W rolach współwięźniów:
Dariusz Matys – ksiądz Piotr, Senator
Monika Kwiatkowska – Pani Rollinson
Sylwia Nowak/Katarzyna Wolak – Ewa
Barłomiej Olszewski – Diabeł
Vitalij Kuprianov/Adam Milewski – Diabeł
W roli Guślarza Piotr Tomaszuk