NANCY.WYWIAD NOWY TEATR

NANCY.WYWIAD łączy muzykę, taniec, śpiew. Paradoksalnie zawiera śladowe ilości tekstu. Oparty jest na improwizacji. To mariaż teatru, tańca i performansu. W związku z tym każde przedstawienie jest trochę inne. Prawdziwa historia tragicznie zakończonej miłości, a może tylko romansu, prostej dziewczyny, byłej striptizerki, Nancy Spungen, z  gwiazdą rocka, frontmanem i basistą SEX PISTOLS, Sidem Viciousem, pusta przestrzeń sceny, ujęcia z kamery, kostiumy, piosenki i muzyka wykonywana na żywo jest wystarczającym  kontekstem dla choreografii Claude’a Bardouila, głównej narratorki przekazu.  Tak, to ona opowiada, ilustruje, krzyczy. Pozawerbalnie.

Układ choreograficzny, swoisty taniec ciał Magdaleny Popławskiej i Claude’a Bardouila tworzy na naszych oczach zaklęty w dramatycznie siłowej, brutalnej dynamice klimat, napięcie, nastrój. Emocjonalny, energetyczny, nieoczywisty. Jedno ciało drugie ustawia, przekłada, zmienia, podporządkowuje. Podbija. Ulega. Kocha lub gwałci. Dopasowuje, mocuje, walczy. Zdobywa. Nie bez oporu. Nie bez przemocy, gwałtowności, okrucieństwa. W splątaniu, pomieszaniu, zwarciu gestów, ruchów, mimiki. W jakiejś niecierpliwości, nieumiejętności wyrażenia uczuć. Z kodą śmierci. Nie tylko kulminacja poszczególnych układów i całości przekazu jest tu najważniejsza ale właśnie ten proces kształtujący. Na efekt końcowy składają się te drobne, uwidocznione zmiany, ustawiania, zapasy Nancy i Sida. Próba sił kobiety i mężczyzny, fizycznie uwidocznione zmierzenie się anybohaterki z super bohaterem. Obserwujemy w jaki sposób kształtują się, jaki mają charakter  relacje, uczucia bardzo młodej, nieznanej nikomu dziewczyny i gwiazdy punk rocka. To ciała zdradzają nam  najwięcej, ich mowa najmocniej działa na naszą wrażliwość, wyobraźnię. Ciało, jego uroda, siła i młodość przecież jest tak ważne w naszych nowych wspaniałych czasach. Może dlatego to ono wizualizuje najcelniej wywiad z Nancy. 

Artyści zauważyli, że historia Nancy i Sida może być współczesną, punk rockową wariacją ROMEA I JULII Williama Shakespeare'a. Chodziło im o stworzenie uniwersalnego obrazu życia na krawędzi.  Gwałtowna miłość, szalone, zwariowane życie młodych ludzi, podkręcane coraz to większą dawką heroiny, przerwane gwałtowną śmiercią bohaterów fascynuje kolejne pokolenia/Nancy śmiertelnie raniona przez Sida nożem, on przedawkował, świętując uwolnienie od zarzutów/. I choć spektakl nawiązuje do atmosfery USA lat 70-tych ubiegłego wieku, to dotyczyć może każdego miejsca i czasu. 

NANCY.WYWIAD

reżyseria i choreografia: Claude Bardouil
scenografia: Nicolas Grospierre, Olga Mokrzycka-Grospierre
kostiumy: Aleksandra Laska
identyfikacja graficzna na podstawie fotografii Nicolasa Grospierre'a
muzyka: Paweł Andryszczyk, Adam Walicki
reżyseria świateł: Katarzyna Łuszczyk
wideo, inspicjent: Łukasz Jóźków
charakteryzacja: Monika Kaleta
asystent reżysera: Adam Kasjaniuk

wykonanie: Magdalena Popławska i Claude Bardouil

zdjęcie1:https://www.facebook.com/MCKNowyTeatr/photos/pcb.1339290212798465/1339288329465320/?type=3&theater

zdjęcie 2: Marta Rybicka